When things get tough, they put their hands before their faces.


Ik hoorde onlangs mijn collega’s op mijn studenten-job bezig over dat de overheid te traag heeft gereageerd. Ik denk het ook. Ze hebben deze ziekte onderschat en als ze direct hadden ingegrepen was het dodencijfer nooit zo hoog opgelopen. Deze terughoudende houding is niets nieuws. 


Het grootste voorbeeld van de terughoudende houding van het westen is ongetwijfeld de Rwandese genocide. De effectieve genocide kent een grote voorgeschiedenis, lees deze alsjeblieft eens door op Wikipedia (de complete situatie is enorm schrijnend en ik las de informatie en verhalen over deze genocide met open mond). Ik wil het nu vooral hebben over de rol van het Westen in deze catastrofe.


Een noodkreet zonder gehoor

Begin 1994 begon de Belgische ambassadeur in Kigali (hoofdstad van Rwanda) onze regering te waarschuwen voor de ernst van de situatie in Rwanda en over de haat die men verspreidde via de radiozender RTLM (opgericht door de extremistische partij CDR). Ook de commandant van de vredesmacht, Roméo Dallaire, waarschuwde het VN-hoofdkwartier over de geheime voorbereidingen voor een volkerenmoord en de plannen om Belgische blauwhelmen te vermoorden. Helaas zonder reactie. Op 7 april 1994, na de moord op presidenten van Rwanda en Burundi, gaf dezelfde Dallaire de opdracht aan tien Belgische blauwhelmen om de minister-president te bewaken. Deze 10 soldaten raakten in de val en werden de dag erna dood teruggevonden waarop België al haar soldaten terugriep en Rwanda aan haar lot overliet.


Vredesakkoorden

Hoewel het westen gretig gebruik maakte om grond in Afrika te koloniseren zette geen enkel land een voet binnen wanneer het nodig was. Of ja, ik mag natuurlijk niet te kort door de bocht gaan, in september 1993 werd een verzoek gedaan naar de VN toe, om 4260 manschappen in Rwanda te vestigen. Dit om de uitvoering van het Arusha-vredesakkoord (gaat over neutrale internationale macht) te controleren. Uiteindelijk werden deze manschappen gereduceerd tot een grote 1400 manschappen (dit is maar één derde !!) en hun mandaat liet het bovendien niet toe om offensieve acties te ondernemen. Toen Dallaire (die commandant was van deze 1400 mannen) vroeg om te mogen ingrijpen bij misdaden tegen de mensheid bleef zijn vraag onbeantwoord door de VN.  


Toevallig in de media vandaag: de arrestatie van een belangrijke verdacht van de Rwandese genocide Felicien kabuga (mensen die geen nieuws volgen, hier is de link https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/05/16/fran-gerecht-pakt-belangrijk-verdachte-van-rwandese-genocide-op/ ).

Félicien Kabuga - belangrijke financier van de Rwandese genocide 



*filmtip: Hotel Rwanda – Terry George & Shake hands with the devil – Roger Spottiswoode


Bronnen:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Rwandese_Genocide

https://nl.wikipedia.org/wiki/Felicien_Kabuga

https://nl.wikipedia.org/wiki/Resolutie_872_Veiligheidsraad_Verenigde_Naties

Reacties